Ik zag deze gedeelde post in mijn vriendenkring en het raakte me diep. Het is de meest realistische weergave van het huidige moment; deze generatie, die zich aan de regels houdt, lijkt niet in staat om uit deze gevangenis te ontsnappen en wordt uiteindelijk een passieve drager van de systeemrisico's van deze tijd! Veel mensen komen in hun middelbare jaren in een crisis en worden gedwongen om steeds weer dezelfde vraag te stellen: "Heb ik ergens een fout gemaakt?" De wrede waarheid is: hij heeft niets verkeerd gedaan, hij heeft alleen een verouderde wereldvisie te serieus uitgevoerd. Elke keer als ik zo'n situatie zie, kan ik alleen maar medelijden hebben, maar ik voel me machteloos. Om eruit te komen, moet je in dit leven afwijken van het "standaard succesmodel", niet in de schaduw van anderen leven, en jezelf niet laten beperken door traditionele waarden en regels. Respecteer de regels, respecteer je innerlijke zelf, respecteer rijkdom; dat is heel moeilijk! Omdat hun onderliggende code al is vastgelegd, moet je, om te breken, eerst de onderliggende overtuigingen die je eerder had, doorbreken. Ik zag toevallig wat @zutaoMin zei: de grootste misvatting van de denkwijze van studenten is geloven dat de wereld lineair, voorspelbaar en eerlijk is: wat je investeert, krijgt altijd een terugkeer, hard werken wordt gezien, en als je de regels volgt, kun je omhoog klimmen; het beoordelingssysteem is eendimensionaal: cijfers, prestaties, posities, het is een schone rechte lijn omhoog. Maar de echte samenleving werkt nooit zo. De realiteit is een multidimensionale strijd: "gewenst worden" is altijd belangrijker dan "uitstekend zijn"; vaardigheden zijn slechts hulpmiddelen, en de fiches die je in handen hebt: middelen, informatie, positie, relaties, schaarste, dat zijn de dingen die bepalen of je wel of niet aan de tafel mag blijven zitten. Degenen zonder fiches, hoe meer ze zich aan de regels houden, verantwoordelijk zijn en niet speculeren, des te kwetsbaarder ze vaak zijn. Het is nog ironischer: Kinderen uit gewone gezinnen worden geleerd om de regels te volgen, te verdragen en uitstel van bevrediging te oefenen; terwijl kinderen uit middelenrijke gezinnen leren de regels te begrijpen, de regels te gebruiken en zelfs de regels te herschrijven. Dit vroege informatieverschil wordt tijdens periodes van snelle groei verborgen, maar zodra de cyclus omdraait, zal er een geconcentreerde afrekening plaatsvinden. De mensen in de afbeelding hieronder zijn niet meer de keuze van henzelf, maar de meest regelgetrouwe mensen, die als eersten door het systeem worden afgewezen. Dus zijn hun val niet het gevolg van onvoldoende vaardigheden, niet van morele falen, en zeker niet van "het is hun eigen schuld". Het is het resultaat van een lineaire strijder die in een niet-lineaire wereld door de tijd zelf wordt teruggeslagen. Concreet gezegd, dit is geen persoonlijk probleem, dit is structurele druk; het is niet dat zijn leven is ingestort, maar dat de regels zijn veranderd, en hij had geen tijd om zich terug te trekken.