Gisteren zag ik een interessante presentatie van Wanweigang over hoe iemand door "leugens" werd meegesleept en een langdurige leugenaar werd. Ik heb het gevoel dat ik nu beter inzicht heb in bepaalde gedragsmodellen! Eigenlijk ligt de sleutel van leugens niet in de leugen zelf, maar in de "herhaling". Zodra iemand ontdekt: "Als ik iets onwaarheids zeg, kan ik me beter voelen, een beter imago hebben, en is het risico kleiner." zal de hersenen dit pad onthouden. Dat kan heel eng zijn, want vanaf dat moment is liegen niet langer een "speciale reactie", maar een inzetbaar hulpmiddel. In het begin is het gewoon "iets overdreven vertellen", "zekerheid eerder zeggen", "mogelijkheden als trends presenteren". Deze leugens hebben op korte termijn bijna geen kosten: als het stijgt, is het een kwestie van oordeel, als het niet stijgt, is het een probleem van de markt, en je kunt zelfs discussie opwekken. Leven met leugens brengt op korte termijn enorme aandacht, maar na een tijdje, zelfs als mensen je bekritiseren, zullen ze het vergeten, dus je wordt verblind door deze beloning. De sleutel is: aandacht zelf is een onmiddellijke beloning. Likes, shares, en volgers geven snel feedback, net als dopamine, en vervangen direct het langzame systeem van "feitenverificatie". Dus de eerste keer dat iets overdreven wordt, levert 100.000 weergaven op, de tweede keer wil je natuurlijk 200.000; de eerste keer dat iets vaag is, geeft een gevoel van veiligheid, de volgende keer zal het specifieker worden. Na verloop van tijd worden sommige mensen getraind in een staat: het gaat niet om "ben ik zeker", maar om "zal dit viral gaan"; niet om "waarheid of leugen", maar om "is het verhaal sterk genoeg", en of het waar is, maakt niet uit, want iedereen zal het toch vergeten. Wanneer leugens geen onmiddellijke straf hebben, maar in plaats daarvan voortdurend aandacht opleveren, wordt de emotionele rem van de hersenen afgesleten, en wordt het niet meer nerveus om iets verkeerd te zeggen, en niet meer schuldig om iets fout te zeggen, en kan het zelfs ontwikkelen tot eerst een verhaal verzinnen, en dan wachten op de markt om mee te werken. Dus veel mensen vallen niet plotseling in de problemen, maar worden stap voor stap door de stimulans van aandacht naar een doodlopende weg geduwd. Het echte gevaar is nooit een enkele leugen, maar dat leugens worden beloond. In de crypto-wereld is de belangrijkste vraag bij KOL's niet of "hij nauwkeurig voorspelt", maar: "staat hij zichzelf toe om 'niet weten' te zeggen". Ik denk dat dit ook de betekenis is van: Doe geen kwaad, hoe klein ook!