Communisme verstoort economische relaties, maar ultranationalisme breekt diplomatieke relaties.

Als de mislukking van de verre linkerzijde is dat ze zelfbelang niet begrijpen, dan is de mislukking van de verre rechterzijde dat ze andere belangen niet begrijpen. Dat wil zeggen: we weten dat de verre linkerzijde het idee van kapitalisme, van het bouwen van producten, van soms gewoon niet het geld hebben om iets te doen, niet echt begrijpt. De fantasie van de verre linkerzijde is totale onafhankelijkheid van de noodzaak om überhaupt te werken. Ze begrijpen economische schaarste niet. Maar de verre rechterzijde begrijpt ook het idee van diplomatie, van het bouwen van coalities, van soms gewoon niet de stemmen hebben om iets te doen, niet. De fantasie van de verre rechterzijde is totale onafhankelijkheid van de noodzaak om met anderen samen te werken. Ze begrijpen politiek kapitaal niet. En dat is ook een mislukking. Als je alleen binnen je kleine stam kunt samenwerken, kun je zelfs niet opschalen. En dan verliest je stam. (Het alternatief is internationaal kapitalisme, dat praktischer is dan de socialistische linkerzijde en schaalbaarder dan de nationalistische rechterzijde.)